Στην Ελλάδα έγινε πλέον συνήθεια των Ελληνικών Κυβερνήσεων να ψηφίζουν σημαντικούς εκπαιδευτικούς νόμους, εν μέσω της καλοκαιρινής ραστώνης. Και μάλιστα οι νόμοι αυτοί συνήθως εισάγονται στα Θερινά Τμήματα της Βουλής των Ελλήνων όταν οι πολίτες βρίσκονται για διακοπές, μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα. Τον Αύγουστο του 2021 ψηφίζεται ο Ν.4823/ΦΕΚ 136/03-08-2021 με τίτλο: «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις». Σύμφωνα με την παργρ. 3 του άρθρου 11 αναφέρονται δύο αποκλειστικές αρμοδιότητες στα επονομασθέντα ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. (πρώην Κ.Ε.Σ.Υ., πρώην ΚΕΔΔΥ, πρώην ΚΔΑΥ). Έτσι τα ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. έχουν: α) την αποκλειστικότητα σύνταξης αξιολογικής έκθεσης για τους μαθητές με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν σε σχολεία της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης, και β) την αποκλειστικότητα λήψης απόφασης για αντικατάσταση των γραπτών δοκιμασιών με προφορικές ή άλλης μορφής εξετάσεων για τους μαθητές με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν σε σχολεία της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Όμως με το άρθρο 53 του Ν.4823/2021 στις παργρ. 1 και 8 τα πράγματα περιπλέκονται και ο ρόλος των ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. υπονομεύεται διότι: «οι ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και η αναπηρία των μαθητών διερευνώνται και διαπιστώνονται από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), τις Ανώτατες Υγειονομικές Επιτροπές Πιστοποίησης Αναπηρίας του Ν.4058/2012, τα Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης, Συμβουλευτικής Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.), τα Κοινοτικά Κέντρα Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων (Κο.Κε.Ψ.Υ.Π.Ε.), και τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας. Σε όλους αυτούς τους διαγνωστικούς και αξιολογικούς φορείς προστίθεται: α) η Ειδική Διαγνωστική Επιτροπή Αξιολόγησης (Ε.Δ.Ε.Α.) που λειτουργεί ως δομή σε κάθε Περιφερειακή Διεύθυνση της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και β) η Επιτροπή Διεπιστημονικής Υποστήριξης (Ε.Δ.Υ.).

Η Σχολική Μονάδα, οι γονείς και οι μαθητές/τριες με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες τραβούν το γραφειοκρατικό τους Γολγοθά μπλέκοντας με ένα πλήθος διαγνωστικών και αξιολογικών μηχανισμών που έχουν διαφορετικούς προσανατολισμούς και «συμφέροντα». Αρκετές φορές το συμφέρον του ανάπηρου παιδιού και τα δικαιώματά του αγνοούνται και καταπατούνται όταν πέσουν στα δίχτυα δύο ή περισσοτέρων τέτοιων μηχανισμών. Γονείς αναπήρων παιδιών και μαθητών/τριών που τόλμησαν να καταγγείλουν «χρηματισμούς» και απορρίψεις στα αιτήματά τους μπαίνουν στον μαυροπίνακα λογής-λογής αποκλεισμών και προσβολών.

Ο Π.Ε.Σ.Ε.Α. είχε επισημάνει πριν την ψήφιση του Ν. 4547/12-6-2018 από την προηγούμενη Κυβέρνηση ότι «τα Κ.Ε.Σ.Υ. ενσωματώνουν υπηρεσίες που μέχρι σήμερα έχουν διαφορετικό αντικείμενο και απευθύνονται σε διαφορετικό μαθητικό πληθυσμό. Η προτεινόμενη οργανωτική σύνθεση δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα σε λειτουργικό αλλά και εργασιακό επίπεδο» όπως επίσης ότι «τα ΚΕΣΥ εστιάζουν σε ένα απροσδιόριστο διοικητικοκεντρικό καθηκοντολόγιο που θα αφορά την επιμόρφωση, την ειδική αγωγή, την συμβουλευτική και τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι σήμερα για τη λειτουργία/στελέχωση των Κ.Ε.Σ.Υ./ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. δείχνουν ότι η Διάγνωση των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών τείνει να αποδοθεί πλήρως στα Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα (ΙΠΔ) τα οποία αποτελούν μηχανισμό της ελληνικής κρατικής νοσοκομειακής δομής υγείας. Άλλωστε η συνεχιζόμενη παράλληλη χορήγηση γνωματεύσεων από τα Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα, χωρίς την αναγκαία μαθησιακή αξιολόγηση των παιδιών από Εκπαιδευτικό, δημιουργεί πολλές στρεβλώσεις, αντιθέσεις και προβλήματα ενισχύοντας το ιατρικό μοντέλο κατά αντίθεση των πραγματικών αναγκών των μαθητών στο σχολείο» (Υπόμνημα του ΠΕΣΕΑ στην κ. Υπουργό και στην Υφυπουργό Παιδείας 24-09-2019).

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να αναθεωρήσει τη νομοθεσία για τα σοβαρά θέματα της διάγνωσης, της αξιολόγησης και της υποστήριξης των ατόμων με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, και να δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στο κοινωνικό-εκπαιδευτικό μοντέλο υποστήριξης αυτών των ευπαθών ομάδων του μαθητικού πληθυσμού. Το γεγονός ότι το τέταρτο κύμα της πανδημίας και της διασποράς του covid 19 έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις και τα διαχρονικά μεγάλα προβλήματα του υποσυστήματος της ειδικής εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών δομών (κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή, υποστελέχωση σε διδακτικό και σε υποστηρικτικό προσωπικό δεν μπορούν να «κρυφτούν» με κανονιστικές πράξεις, το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να προκαλέσει το ίδιο έναν ευρύ ουσιαστικό διάλογο για να αναζητηθούν οι βέλτιστες νομοθετικές ρυθμίσεις που θα παράγουν γενναίες εκπαιδευτικές πολιτικές ώστε να απαντούν αποτελεσματικά στα δυσεπίλυτα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος.

Καμιά εγκύκλιος «δεν εισάγει δίκαιο» και δεν αποτελεί νομοθετική διάταξη. Η συγκεκριμένη Εγκύκλιος ενώ εμφανίζεται να ερμηνεύει νομοθετικές διατάξεις, στην ουσία τις ανατρέπει. «Σε κάθε περίπτωση, μια εγκύκλιος δεν μπορεί να παράγει αντίθετο δίκαιο από αυτό που με σαφήνεια ορίζεται από τον σχετικό νόμο, ούτε φυσικά να «αποσαφηνίζει» τον νόμο επί τα χείρω» (Εγκύκλιοι έναντι Νόμων ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ 2011/105).
Επίσης το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- καλεί την Ελληνική Κυβέρνηση και την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να συνεργαστούν με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και να σκύψουν στο τεράστιο πρόβλημα της σχολικής στέγης. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι τα περισσότερα σχολικά κτίρια είναι απαρχαιωμένα και δημιουργούν τεράστια προβλήματα προσβασιμότητας στο σύνολο του μαθητικού πληθυσμού. Υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις για προσβάσιμες αίθουσες που θα στεγάζουν τους μαθητές και τις μαθήτριες των Τμημάτων Ένταξης, αίθουσες για τα μαθήματα της Μουσικής, των Ξένων Γλωσσών, της Αισθητικής και Θεατρικής Αγωγής, των Νέων Τεχνολογιών, κλειστά γυμναστήρια για τη Φυσική Αγωγή, Αίθουσες Συνεδριάσεων των Συλλόγων Διδασκόντων, Γραφεία για τους Διευθυντές, Υποδιευθυντές, Πρώτων Βοηθειών, Σχολικών Τροχονόμων και Καθαριστριών κλπ.
Επιτέλους σαν Κράτος και σαν κοινωνία οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε συστηματικά ένα – ένα τα χρόνια προβλήματα της χώρας.

Σημείωμα του Διευθυντή Έκδοσης