Η Ελληνική Κυβέρνηση, πριν είναι αργά, οφείλει να προχωρήσει άμεσα σε MORATORIUM με την Αντιπολίτευση και τις Κοινωνικο-πολιτικές Οργανώσεις, αναβάλλοντας, εν μέσω πανδημίας, πολιτικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες που οδηγούν στους δρόμους τις οργανωμένες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις όσο διαρκεί η πανδημία. Οφείλουμε ΟΛΟΙ μας να προστατεύσουμε τη ΖΩΗ προστατεύοντας τη ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ, Έχουμε ΗΘΙΚΟ ΧΡΕΟΣ να απομονώσουμε τις ακραίες, ανόητες και χουλιγκάνικες κοινωνικές ομάδες που συνωστίζονται, διασκεδάζουν αναζητώντας τον «παράδεισο της ηδονής, του αλκοόλ και των ναρκωτικών» στις πλατείες, στις ταράτσες, στα σκοτεινά κέντρα διασκέδασης ή σε μυστηριώδεις επαύλεις καταπίνοντας αλκοόλ και ρουφώντας εξαρτησιογόνες ουσίες.

Για όλα αυτά τα φαινόμενα, προφανώς πρωτίστως έχουν την ευθύνη η Ελληνική Κυβέρνηση, η Περιφερειακή-Τοπική Αυτοδιοίκηση και η ηγεσία των Αστυνομικών Υπηρεσιών. Ένα έτος πανδημίας και το Ελληνικό Κράτος δεν κατάφερε να θωρακίσει το Δημόσιο Σύστημα των δομών Υγείας & Παιδείας.
Το Υπουργείο Παιδείας με συγκυριακές και πελατειακού χαρακτήρα νομοθετήσεις, από συγκεκριμένους παράγοντες όλων των κυβερνήσεων, αλλοίωσε τα επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και έφερε τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς της Ε.Α.Ε. σε ενδο-συγκρουσεις και σε αντι-συναδελφικές πρακτικές όπως την προσφυγή στα Δικαστήρια, εκπαιδευτικοί εναντίον εκπαιδευτικών, δηλητηριάζοντας την αλληλεγγύη και την επαγγελματική δεοντολογία. Μη δίνοντας λύση στα διαχρονικά μεγάλα προβλήματα του υποσυστήματος της Ε.Α.Ε. όλα αυτά τα χρόνια η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με ό,τι πρόσημο κι αν είχε, της περίσσεψε η ρητορική περί «ίσων δικαιωμάτων» και «ένταξης» όλων των παιδιών σε «ένα Σχολείο για Όλους». Η αιτία που προκαλεί αυτή την διαχρονική υποκρισία δεν είναι άλλη από την έλλειψη πολιτικής βούλησης σε συνδυασμό με τις πελατειακές και συντεχνιακές σχέσεις που αναπαράγονται και ανανεώνονται, ανεξαρτήτως ποιες πολιτικές ηγεσίες τοποθετούνται στο Υπουργείο Παιδείας. Απετέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν εμπόδιο στην ριζική αναπλαισίωση και αλλαγή φιλοσοφίας στην Ε.Α.Ε. με καταστροφικές συνέπειες στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία και με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Σήμερα μετά την ολοκλήρωση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, μία δράση η οποία υλοποιείται με ευθύνη του Υπουργού Επικρατείας ως Συντονιστικού Μηχανισμού βάσει του άρθρου 69 του ν. 4488/2017 και αποτελεί κατεξοχήν εφαρμογή της επιτελικής λειτουργίας του κράτους σύμφωνα με τον νόμο 4622/2019 στο Στόχο 12: Εκπαίδευση και Κατάρτιση για όλους αναφέρονται τα εξής: «10. Προβαίνουμε σε αποτίμηση του θεσμού των Τμημάτων Ένταξης και της Παράλληλης Στήριξης. Συγκεντρώνουμε στοιχεία από σχολικές μονάδες, εκπαιδευτικούς, γονείς, φορείς, ΚΕΣΥ και υλοποιούμε βελτιωτικές αλλαγές…» (Χρονοδιάγραμμα: 2021-2023-Υπεύθυνος φορέας: Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων).

Το Δ.Σ. του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής θεωρεί θετική κάθε προσπάθεια και πρωτοβουλία για την ενίσχυση της Ε.Α.Ε. καθώς και τη βελτίωση των δομών αυτής προς όφελος των μαθητών με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο δεν μπορεί να παραβλέψει τα γεγονότα και να εκφράσει τις ανησυχίες του καθώς: «στο όνομα της «ενταξιακής πολιτικής» διατηρείται το ιατρικό μοντέλο, το οποίο ενισχύθηκε από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, με διάφορους τρόπους (ονοματολογία σε υπηρεσιακές εγκυκλίους, αναφορές από δήθεν «ειδικούς φορείς»). Με την κατάργηση των ΚΕΔΔΥ και την ίδρυση των ΚΕΣΥ, η διάγνωση αποδίδεται πλήρως στα Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα (ΙΠΔ) τα οποία αποτελούν μηχανισμό της ελληνικής κρατικής νοσοκομειακής δομής υγείας, η οποία με τη σειρά της αποτελεί έναν από τους πλέον προβληματικούς τομείς της κρατικής διοίκησης, με αποκορύφωμα ίσως, τα ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής που λειτουργούν με όρους αγοράς-πελατών-κόστους-κέρδους. Η επιστροφή στο ιατρικό μοντέλο με ουρές στα Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα για απλές διαγνώσεις, κατά παραγγελία, γυρνάνε δεκαετίες πίσω την εκπαίδευση, την ΕΑΕ και ειδική επαγγελματική εκπαίδευση των αναπήρων παιδιών. Ο νόμος 4547/2018 έφερε βαρύ πλήγμα στο κοινωνικό και εκπαιδευτικό μοντέλο στη διαχείριση του μαθητικού πληθυσμού με αναπηρίες και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.

Με αποσπασματικές νομοθετικές διατάξεις για την εξυπηρέτηση των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών, με τη συρρίκνωση των σχολικών δομών, συγχωνεύσεις και υποβαθμίσεις σχολικών μονάδων υπήρξαν και συνεχίζονται α λα καρτ από πολλές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης. Οι προσπάθειες αλλοίωσης του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης (Τ.Ε.) και η υποκατάσταση του Εκπαιδευτικού του Τ.Ε. σε ρόλο εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης μέσα από το νόμο 4547/2018 προκαλούν βαρύ πλήγμα στο κοινωνικό και εκπαιδευτικό μοντέλο ως προς τη διαχείριση του μαθητικού πληθυσμού με αναπηρίες και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.

Ο Π.Ε.Σ.Ε.Α. δεν πρόκειται να απεμπολήσει το δικαίωμα της υπεράσπισης της Δημόσιας ΕΑΕ και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις δομές της Ε.Α.Ε. όπως έχει πράξει τα τελευταία 30 χρόνια. Καλεί την Ε.Σ.Α.Μ.Ε.Α., συνοδοιπόρο στην Ε.Α.Ε., να αποσύρει τον σκληρό, άδικο και αντιεπιστημονικό χαρακτηρισμό για τα Τμήματα Ένταξης. Είναι δύσκολη η πορεία και κοινός ο σκοπός για αναβάθμιση της Ε.Α.Ε. στη χώρα μας. Δεν χρειάζεται η Ε.Α.Ε. πόλωση και άγονη αντιπαράθεση. Συνεργασία και συμπόρευση στον κοινό σκοπό χρειάζεται από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς με σεβασμό στα διακριτά όρια του καθενός. Η εφαρμογή της ενταξιακής πολιτικής δεν εξαρτάται από την αλλαγή του «σκοπού» των Τμημάτων Ένταξης ούτε με την υιοθέτηση μεταφρασμένων όρων «συνεκπαίδευση», «συμπερίληψη» κ.ά., αλλά μέσα από την ανάπτυξη πολιτικής σκέψης και δράσης που θέτουν σε πρώτο πλάνο το ζήτημα της διαφορετικότητας και των κοινωνικών προσδιορισμών της. Για να εφαρμοστεί η ενταξιακή πολιτική επί της ουσίας και να εξασφαλιστούν ίσες ευκαιρίες για όλους, απαιτούνται ριζικές αλλαγές όχι μόνο στη νομοθεσία, αλλά, κυρίως, σε πρακτικό και οικονομικό επίπεδο.

Σημείωμα του Διευθυντή Έκδοσης