Δεν είναι τυχαία η επιλογή του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής και της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού «ΘΕΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ» να υιοθετήσουν ως Ιδεολογία τους τις διεθνείς διακηρύξεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των δικαιωμάτων του παιδιού. Δικαιώματα που ανήκουν σ' όλους όσους απαρτίζουν οργανωμένα κοινωνικά σύνολα και πολιτικές-κρατικές οντότητες, χωρίς καμία διάκριση καταγωγής, φυλής, γλώσσας, εθνότητας, θρησκείας, πεποιθήσεων, περιουσιακών ή οικονομικών δυνατοτήτων. Το Δεκέμβριο το 1998 εορτάστηκαν τα πενηντάχρονα της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τα κράτη-μέλη του Ο.Η.Ε. Σε λίγους μήνες η διακήρυξη αυτή δέχτηκε -και δέχεται θανάσιμα πλήγματα στην καρδιά της Ευρώπης- τα Βαλκάνια. Κυβερνήσεις παρανοϊκών μιλιταριστών συντηρούν έναν ανηλεή πόλεμο που σκορπά το θάνατο, την τρομοκρατία, που χωρίζει ανθρώπους - οικογένειες -παιδιά - φίλους, που γκρεμίζει ότι χτίστηκε στο μακρινό ή κοντινό παρελθόν, που εμποδίζει εκατομμύρια ανθρώπων να ζήσουν με αξιοπρέπεια το παρόν - προδιαγράφοντας γι' αυτούς ένα σκοτεινό και εφιαλτικό μέλλον. Ο πόνος και η καταστροφή, που σκορπά καθημερινά η κρεατομηχανή του πολέμου, δεν απαλείφεται με οποιαδήποτε μορφή ανθρωπιστικών πρωτοβουλιών - για βοήθεια στους κατατρεγμένους, όταν οι κυβερνήσεις των δεκαεννέα χωρών του NATO διατάζουν -ομόφωνα- ένα παρατεταμένο βομβαρδισμό κατά της Γιουγκοσλαβίας, αραδιάζοντας τόνους βομβών στα κεφάλια των ανθρώπων με τις αόρατες αεριωθούμενες λαμαρίνες τους. Ούτε τον «εχθρό» τους -το Μιλόσεβιτς- συνετίζουν ούτε τους «φίλους» τους -τους Κοσοβάρους- προστατεύουν. Ίσα-ίσα από τη μια υποθάλπουν τους τρομοκράτες του UCK κι από την άλλη υπονομεύουν τον εκδημοκρατισμό στη Γιουγκοσλαβία και στα κράτη των Βαλκανίων.
Σοβαροί αναλυτές μιλάνε για πολιτικό και οικονομικό έλεγχο της περιοχής από την υπερδύναμη Αμερική εις βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν είναι έτσι, γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες τους διευκόλυναν; Γιατί υποθήκευσαν το μέλλον της Ευρώπης του πολιτισμού, της Δημοκρατίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;
Ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία τάχθηκε κατά του πολέμου και του NATO και υποστήριξε δυναμικά το δοκιμαζόμενο σερβικό λαό χωρίς όμως να γυρνά την πλάτη στους πάσχοντες λαούς της περιοχής. Οι Ελληνες στα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν μεγάλη ιστορική παράδοση. Αυτή αρχίζει από την προεπαναστατική περίοδο, με τη διακήρυξη του Ρήγα Φεραίου όπου διατυπώνεται παραστατικά και κανονιστικά η οικουμενική διάσταση των αναγνωριζόμενων δικαιωμάτων και δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην ισότητα των δικαιωμάτων. Αυτήν την οικουμενική θεώρηση κι αυτήν την ισότητα δικαιωμάτων για κάθε άνθρωπο -χωρίς διάκρίση- που ζει στην Ελλάδα, την διακηρύσσουν οι επαναστατημένοι Έλληνες, στις αρχές του 19ου αιώνα, στα πρώτα Συντάγματα τους. Κι αυτό αποτελεί μια σταθερή σσυντεταγμένη της ελληνικής συνταγματικής ιστορίας, που φτάνει μέχρι το σημερινό Σύνταγμα της Ελλάδας.Και είναι παρήγορο το γεγονός ότι στη χώρα μας τα πολιτικά κόμματα, συνδικαλιστικές, επιστημονικές, πολιτιστικές και επαγγελματικές οργανώσεις τάσσονται ανοιχτά υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προσπαθούν να καθορίσουν με περισσότερη σαφήνεια το εύρος τους και τη διασφάλιση τους. Γι' αυτό τα «ΘΕΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ», στο πέμπτο και το έκτο τεύχος τους, δημοσιεύουν τα πρακτικά της επιστημονικής ημερίδας που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής(Π.Ε.Σ.Ε.Α.) στο Μαράσλειο Διδασκαλείο, στις 6 Δεκεμβρίου 1998 με θέμα: «Τα δικαιώματα των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στη μόρφωση -στην υγεία - στη ζωή μπροστά στον 21ο αιώνα».
Εχουμε χρέος ως επιστήμονες και ως Ελληνες πολίτες να μελετήσουμε σε βάθος και σε έκταση κάθε τι που αφορά τα δικαιώματα του παιδιού στη χώρα μας για να απαιτήσουμε από την Πολιτεία να τα κατοχυρώσει νομικά και πολιτικά χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις. Τίποτα δεν πρέπει να αφήνεται στην τύχη του και να εγκαταλείπεται στην «καλή κι αγαθή» πρόθεση των κυβερνώντων. Γιατί άγγελοι και καλοπροαίρετοι δεν υπάρχουν στην ιεραρχία των κρατικών μηχανισμών. Εχουν εκδιωχθεί προ πολλού από τα ανάκτορα της Εξουσίας.
